Στις 2 Μαΐου 1919 (15 με το νέο ημερολόγιο) ο ελληνικός στρατός αποβιβαζόταν στην προκυμαία της Σμύρνης, στο πλαίσιο της συμμαχικής εντολής που είχε λάβει. Ο Ηλίας Βενέζης γράφει: «Μια από τις συγκλονιστικές σελίδες της νεώτερης ιστορίας μας άρχισε. Εχει την οικονομία αρχαίου δράματος, την αμείλικτη αναγκαιότητά του, την κορύφωση του πάθους και της λάμψεως, την πυκνότητα της δράσεως. Και στο βάθος το πεπρωμένο που ελλοχεύει» («Μικρασία χαίρε», Εστία, 1956).
Ο δρόμος για την εξέλιξη αυτή είχε ανοίξει στις 30 Οκτωβρίου του 1918 στο Μούδρο της Λήμνου, όταν οι ηττημένοι Νεότουρκοι υποχρεώθηκαν να παραδοθούν στους συμμάχους. Την ιστορική εκείνη στιγμή είχε δρομολογηθεί η διαμόρφωση μιας νέας γεωπολιτικής κατάστασης στον χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που θα βασιζόταν πλέον στην απαλλαγή των χριστιανικών πληθυσμών από την ισλαμική κυριαρχία και στη δημιουργία εθνών-κρατών στη βάση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης των λαών.